ABESE İRCA

“ABESE İRCA!”

Mantıkta, “çelişki yoluyla kanıt” olarak adlandırılır abese irca. 

Çelişki yoluyla kanıt; dolaylı kanıt, tersini varsayarak kanıt  olarak da bilinir.

Kişinin önerdiği bir iddiayı doğru kabul ederek saçma bir sonuca varıp doğrunun yanlış olduğu sonucuna ulaşıldığı bir mantık yöntemidir.

Abese irca için “Aristo mantığı” yani diğer söylemle “düz mantık” da diyebiliriz. Düz mantık, bir bütünün tek bir parça özelliğini dikkate alır ve o tek özellikten hükümler çıkarır.

Bir örnekle konuya yabancılığınızı giderip anlamanızı kolaylaştırayım;

a-Bir hırsız yakaladık.

b-Hırsız Afrikalıymış.

c-Bütün Afrikalılar hırsızdır.

Abese irca söylemi kaba bir cahilliğin, çirkin bir ikiyüzlülüğün yansımasıdır. Okumamış, araştırmamış, bilmeyen, ancak lafazanlığı ve ukalalığı kimseye bırakmayan, toplumun çapağı olmuş kişilerin davranış şeklidir.

Özellikle politikada çok görürüz bu tipleri. Kaba, cahil, saldırgan ve düpedüz çirkindir!

Abese irca yöntemini kişiliğiyle bütünleştiren insanın söylemlerine “pot kırmak” tanımlaması yapılmaz. Çünkü abese irca, pot kırmaya gerek bırakmaz. Pot kırma bir anlamıyla dil sürçmesidir. Dil sürçmesi her insanın düşebileceği bir durum olma ötesinde değildir.

Abese irca çukuruna düşmüş kişi pot kırmaz; o zaten öyle düşünür! Onun için kötü, kaba ve çirkindir! Saldırgandır! Nasipsizdir. Yani insani değerlerden payına düşeni alamamış, almamıştır.

Osmanlıca kökenli bir tanımlamadır abese irca. Bir ruh çürümüşlüğüdür.

Abese irca cahilliğinin panzehiri; bilimsel eğitim ve evrensel doğa ahlakıdır.

Toplumu “Abese irca” çürümüşlüğüne sürüklemek ve bu yolla sömürüp semirmek isteyenlerin neden bilimsel eğitime düşman olduklarını, neden dinci ahlak yozluğuna sürüklediklerini görmeden aydınlık bir gelecek kuramayız!

ARILAR VE KARINCALARDA MÜLKİYET!

Yoktur! Arılar ve karıncalarda mülkiyet yoktur! Kolektif yaşam vardır. Bölüşme, yardımlaşma ve ortaklaşma vardır. Koloni oluştururlar. Birlikte üretip birlikte tüketirler. Birlikte yaşayıp birlikte ölürler. Öyle ki işçi arıların ürettiğini tüketip kendisi çalışmayan arıları koloni dışına atıp öldürürler.

İnsanlığın, arı ve karıncalar başta olmak üzere doğadaki döngüden öğreneceği çok şey var!

İnsanın insanlaşma yolculuğu, doğanın olumsuz fiziki zorluklarından kendini koruma güdüsüyle başlamıştır. Ayı, derisini kalınlaştırmış, deri üzerindeki kıllarla kendini soğuğa, sıcağa ve diğer olumsuzluklara karşı korumuş, insan bunu yapamamıştır. Mağaraya girip ateşi yakmıştır. Ve böyle de yürümüştür. Yaşamak için aklını hep bir adım ileri taşımak zorunda kalmıştır.

İlkel Komünal Toplum, insanlığın en mutlu olduğu toplumdur. Karınca ve arılarla eşitlendiği tek dönemdir. Mülkiyet olgusu, insanlığı çürüten bir zehir olarak gene insan eliyle var edilmiştir.

İnsanlık, mülkiyet ve tanrıyı yok ederek insanlaşma yolculuğunu tamamlayacaktır.

KAPİTALİZM VE İNANÇ!

Kapitalizmin varoluşu ve ayakta kalışı sömürüye dayanır. Bunun için kullandığı en temel araç inançtır. Kapitalist düzen, insanın bilgisizliğini inançla örter ve elini kolunu öylesine bağlar ki kıpırtısız bırakır. Camiler, kiliseler, havralar vb. mabetler boşuna var değil! Yozluk, yobazlık, körlük, bilinç çürümüşlüğü boşuna körüklenmiyor! Kapitalizmin sermaye birikimini elinde bulunduran insanların sayısını dünya nüfusuna oranlarsanız gerçeği daha açık görürsünüz.

Toplumu kör inançlarından arındırmadan savaş ve sömürünün sonu gelmeyecektir. Kapitalizm o nedenle kör bilinç ve cahillik üzerine kurar tüm oyunlarını.

Din ve inanç olgusu, insanlık tarihinin hiçbir döneminde emek ve emekçinin yanında yer almamış, güç ve sermayeyi elinde bulunduranların hizmetinde olmuştur. Dinlerin tamamı erkek egemendir ve kadın “insan” olarak nitelenmez!

Bunları siz de biliyor olmalısınız. İnsan, özeleştiri üzerine binadır! Aynaya bakıp kendinizi sorgularsanız söylemeye çalıştıklarımı daha iyi anlarsınız. Lütfen aynaya bakın!

Emek-sermaye savaşımında yerini almayan, yani sınıfını seçemeyen insanın, düzenin baskı ve sömürüsünden yakınmaya hakkı yoktur!